Blogger dostlarımızla Küçükyalı Sevgi Evleri Çocuk Yuvası ziyaretimiz

Bu güne kadar yazdığım yazılar içinde sanırım benim için en zor olanı bu yazı olacak.Duygu ve düşüncelerimi kelimelere nasıl dökeceğimi bir türlü toparlıyamıyorum.

Okuyacağınız bu yazının ana teması çocuklarımız ve sevgi.

Korunmaya sevgiye muhtaç çocukların bedenen, ruhen, ahlaken ve fikren olumlu gelişmeleri için maddi ve manevi destek sağlanması, güvenlik duygularının aşılanması, anne sevgisi ve aile anlayışı içinde kimsesiz çocukların barındırılması ve eğitilmesi, korunmaya muhtaç çocukların sorunlarının çözümlenmesinde sevgi evleri büyük katkı sağlamakta.Onları gelecek kaygısından arındırmak, hayat kalitelerini arttırmak, toplum sağlığını korumak, sosyal yaşam ve dayanışmayı sağlamak, gelecek nesillere ve genç kuşaklara örnek olabilmek için  millet olarak hepimizin vereceği desteğe ihtiyaçları var.

Her çocuk anne ve babaya sahip olma ve yaşanabilir bir ev ortamında yetişme hakkına sahiptir. Ancak çeşitli sebeplerle çocuk bu haklarından mahrum olduğunda ve yakın akrabalar tarafından sahiplenilmemesi durumunda bakımını ve en iyi şekilde yetiştirilmesinin koşullarını devletler yerine getirir ve kanunlarla bu ilişkiler düzenlenir.Elbette ki devletin sahiplenmesi onlara güzel bir gelecek kurmak adına sunduğu imkanlar çok önemli ama yeterlimi?

Bireysel olarak bizlere düşen manen ve vicdanen sorumluluklarımızı da unutmamak gerekiyor.

Sevgiyle büyüyen çocuklar yarının başarılı kendi ayakları üzerinde sağlam duran sağlıklı toplum demek.

Bu amacdan yola çıkarak, bizimde üzerimize düşen görevlerin farkındalığında olarak 14 Mayıs Cumartesi günü blogger arkadaşlarımızla birlikte yaklaşık 2 aydır üzerinde çalıştığımız güzel bir günü birlikte organize ettik.

Yola çıkış amacımız günlük hayatın koşuşturması telaşı içersinde hep içimizi burkan, bugün yarın dediğimiz ve ertelediğimiz  sevgiye ilgiye muhtaç çocuklarımızla birlikte biraz zaman geçirebilmekti.Biraz zaman deyince o biraz kelimesi aslında şiddetle devamının gelmesi gereken bir gerçeklik.

Plan aşamasında İstanbul da bir çok çocuk yuvası,sevgi evleriyle iletişime geçtik.Yasal prosüdürler alınması gereken izinler derken en rahat ulaşabildiğimiz ve bizlerin isteklerine daha hızlı yanıt veren Küçükyalı Sevgi Evleri Çocuk Yuvasıyla bağlantı kurduk.

Asıl amacımız elbette onlara eksikliklerini duydukları sevgiyi verebimek için abla yada abi olmaktı.Bunun yanı sıra her ne kadar tüm ihtiyaçları devletimiz tarafından karşılansa da eksikleri elbette vardı ve bunları temin edip karşılayabilmekti.Bu düşünceyle  sosyal medya hesaplarımızdan ve bloglarımız aracılığıyla duyurularımızı yaptık.Belirlenen ihtiyaçlara göre değerli firmalarla iletişim kurarak bu projemiz hakkında bilgi vererek onların desteğini istedik.

O kadar duyarlı bir milletiz ki, bizim bu talebimize bir çok ulaştığımız firma hiç tereddütsüz yanımızda ve destek olacaklarını belirttiler.Buda bizi çok mutlu etti.Sadece firmalar değil elbette bireysel destek veren bir çok gönüllü dostumuz da oldu.Karınca kararınca ihtiyaçlar konusunda herkes elini uzattı.Hem firmalarımıza hemde bireysel olarak bize destek veren dostlarımıza yürekten teşekkür ediyoruz.

İhtiyaçlar konusunda belirlediğimiz eksikler destek olan firma ve gönüllülerimizden gelenler 14 Mayıs gününden önce kurumumuza ulaştı ve teslim edildi.

Cumartesi günü  çocuklarımızla kahvaltı için evlerimizde hazırladığımız yiyeceklerimizi içeceklerimizi alarak kuruma ulaştık.

İsterseniz kısaca Küçükyalı Sevgi Evleri Çocuk Yuvası hakkında bilgi vereyim sizlere.

9-13 yaş arası erkek çocuklarının ikamet ettiği yuva daire şeklinde bir birinden bağımsız farklı binalardan oluşuyor.Her binada daire şeklinde düzenlenmiş katlar var.Her dairede yaklaşık 6 çocuk ve gece gündüz değişmeli olarak çocukların yemek bakım gibi tüm ihtiyaçlarını karşılayan özel eğitimli anneler var.

Daireden içeriye girdiğinizde çocukların sayısına göre yatakları gardolapları ortak kullanıma açık bilgisayar odaları,ders çalışmak ve dinlenmek için oturma odaları hatta spor yapabilmeleri için ev tipi spor aletleri, banyo ve mutfakları bulunuyor.İlk bakışta bir evde bulunması gereken herşey ziyadesiyle mevcut.Ama hani ev denince aile gelir ya akla, ya gerçek anne baba işte bunlardan mahrumlar.:(;(

O gün her daireye bir kişi olacak şekilde  yerimizi aldık.Sorumlu annelerle birlikte firmalarımızdan gelen ve bizim götürdüğümüz kahvaltılıklarla masalarımızı hazırladık.

Merakla bizleri izleyen çocukların bakışlarını görmenizi o duyguyu hissetmenizi isterdim.İnanın tarif edecek cümleleri şuan kuramıyorum bile.Kahvaltı esnasında tek tek her çocukla iletişim kurmaya çalıştım.Kimi kendini kolay açıp sizinle sarmaş dolaş oluyor kimi daha çekimser daha kapalı iletişim zorluğu çekiyor.

Kahvaltı boyunca çok duygu dolu anlar yaşayarak gözlerimin defalarca dolmasına rağmen bunu onlara belli etmeme çabam benim için gerçekten çok güçtü.Kahvaltımız sonrası sohbet esnasında ''şuan en çok neye sahip olmak isterdiniz?'' diye sordum..Bir çoğundan aynı cümleyi duymak aslında beni şaşırtmadı.Teknoloji çağındayız, biz büyükler bile bağımlısı olmuşken çok daha çabuk adapte olan çocukların bu yönde taleplerinin olması gayet normal sanırım.Kendilerine ait birer tabletlerinin olmasını istediler.Bir çocuğumuz dedesini aramak için telefon,diğer bir çocuğumuz da arkadaşlarıyla oynayabilmek için playstation ve oyun konsolu istedi.

Evime gitmek istiyorum cümlesini duymayı beklerken ben, bu istekler de bulunmaları bana şunu düşündürttü.Ev yuva kavramını, bulundukları ortamı kanıksamış olmaları,burasının artık onların yaşam merkezi olduğunun farkındalığıyla istekleri, günümüz yaşamınında tüm çocukların isteyebilecekleri türdendi.

İçlerin de kopan fırtınaları özlemleri bastırmışlar mıydı yoksa bunu dışa yansıtmama çabasımıydı bilemiyorum.

Bu arada kurumda kalan çocukların büyük bölümünün aslında hayatta olan anne yada babalarının olduğunu,ebeveynlerin istedikleri zaman çocuklarıyla görüştürüldüklerini öğrendik.Hatta bazı çocukların kendi istekleri talepleriyle aile bireyleriyle görüşmek istemediği gerçeğide vardı.Bu noktada duygu dünyam altüst oldu.Bir anneyim ve evladım dan ayrı kalmayı asla düşünemezken hangi şartlar onları çocuklarından ayrı yasamaya mecbur bırakmıştı bunu adlandıramıyorum bile.Devlet yuvada yaşayıp anne babası olan çocukların ailelerine, talepleri doğrultusunda belirli bir miktar para yardım yapma imkanıda veriyormuş.Yeterkı evladınız gerçek  anne baba sevgisiyle bir yuva sıcaklığında büyüsün diye. Böylede bir imkan varken neden o çocuklar yuvada bunu inanın idrak edemiyorum.:(;(

Boğazım hala düşündükçe düğüm düğüm, ön yargılı olmak istemiyorum ama hala neden neden soruları kafamda büyük soru işareti.

Kahvaltı ve çocuklarla geçireceğimiz zamanımız kısıtlı olduğu için öğlene doğru kurumdan ayrılmak zorunda kaldık.Kapıdan çıkarken çocuklarla ayrılık sahnemiz inanın günün en zor anıydı benim için.

Heleki tam çıkış kapısında hiç beklemediğim anda koşarak belime sımsıkı sarılan yavrum.

Gerçek anne sevgisini veremem belki ama ,küçücük yüreklere bir nebzede olsa sevgimden aktarabilmiş isem ne mutlu bana.

Biz blogger arkadaşlarımızla bu tür organizasyonlarımıza devam edeceğiz.Önce sevgi diyerek elmizden geldiğince ihtiyacı olan kurum ve kuruluşlara,kimsesizlere ulaşmaya çalışacağız.Sizleride aramızda görmek bizleri daha çok mutlu edeecektir.Çoğalarak paylaşarak artarak daha çok şeyler yapabiliriz.Desteklerinizi yanımızda bizimle birlikte yürümek isteyen herkese kapımızda gönlümüzde açık.Yeter ki niyetimiz bir olsun,yeterki amacımız güzellik olsun.

Şimdi müsadenizle Küçükyalı sevgi yuvası için bizlere destek olan  ,hiç tereddütsüz eksiklerimizi gönderen firmalarımıza teşekkür etmek istiyorum.

Sadece bizim başlattığımız bu oluşumda değil onların sürekli zaten kocaman gönülleri ve sevgileriyle maddi manevi ihtiyacı olanlara destek sağladıklarını da biliyoruz.

İyiki varsınız ,destekleriniz için, Küçükyalı Sevgi Evleri Çocuk yuvasındaki tüm küçücük yürekler adına,katılımcı bloggerlar adına ,en önemlisi duyarsız kalmadığınız,maddi manevi yanımızda olduğunuz için

 YÜREK DOLUSU
TEŞEKKÜR EDERİZ

Yukarda fotoğrafta olmayan,tüm bu organizasyon boyunca bizimle birlikte uğraşan çaba sarfeden fikir üreten karınca kararınca desteğiyle var olan ama o gün bizlere katılamıyan bir çok arkadaşlarımızda mevcuttu.Emek veren  yürek birliği yapan destekleyen gelen gelemiyen tüm blogger ve gönüllü arkadaşlarımıza da 

YÜREK DOLUSU TEŞEKKÜR EDERİZ

İyiki varsınız ve eminimki böylesi güzellikler için hepte var olacaksınız.

www.begendimpaylastim.blogspot.com
www.ilknurundunyasi.com
http://makyajlikareler.blogspot.com.tr/
www.safagindunyasi.com
www.bloggerlarpaylasiyor.com
www.sosyalannem.blogspot.com
www.biricitinyeri.blogspot.com
www.sansbocegi.com
www.audreyinsekerleri.blogspot.com
http://birgulunlezzetleri.blogspot.com.tr/
http://oncekadinsonraanne.blogspot.com/
www.kiriksemsiye.blogspot.com
www.dilekce54.blogspot.com
http://www.marindentarifler.com/
http://caliskanali.blogspot.com.tr/
http://www.guzellikhemsiresi.com/